Een mooie ervaring

Mediators Collectief

 

Dit keer willen wij een mooie ervaring met u delen!

Laatst kwamen er een vader en zijn inmiddels volwassen zoon bij ons op kantoor. De verhouding tussen hen was dusdanig verstoord,  waardoor het niet alleen tussen hen niet meer boterde, maar ook de relatie broer-zus, die altijd heel hecht was geweest, was hierdoor behoorlijk onder druk komen te staan. De ontstane boosheid tussen vader en zoon was het resultaat van de eerdere vechtscheiding tussen vader en moeder. Vader en moeder waren al jaren gescheiden, maar gebruikten onbewust hun kinderen in hun verdere strijd om, ja zeg het maar, de genegenheid/ liefde van hun kinderen niet kwijt te raken? Ouders die scheiden doen dit vaak onbewust met grote gevolgen voor de kinderen die er dan letterlijk tussen zitten. Zo ook hier.

De eerste bijeenkomst was heel emotioneel. Ze vertelden aan elkaar de momenten die veel pijn en boosheid hadden opgeleverd en lieten het verdriet zien wat daarmee gepaard ging. Een heftige en emotioneel zware bijeenkomst. Het bijzondere is dan wel, dat je ziet dat het ook opluchting geeft, want eindelijk wordt er een keer echt naar elkaar geluisterd. Iets wat heel belangrijk is en ook nodig is om ruimte te creëren voor de toekomst. De eerste bijeenkomst werd afgesloten met een voorzichtige omhelzing en met huiswerk voor beiden. Tijdens de tweede bijeenkomst was de sfeer al meer ontspannen. Verontschuldigingen gingen over en weer en het mooie was, de ander accepteerde deze ook oprecht. Een eerste gezamenlijke stap richting de toekomst werd gezet.

Voor de derde bijeenkomst heb ik de stoute schoenen aangetrokken en twee dingen aan ze gevraagd: 1. Breng zus voor de derde bijeenkomst mee en  2. Willen jullie dan met jullie drieën de paardenbak in? Zij stonden daar voor open.

Bij de derde bijeenkomst heb ik vader, broer en zus meegenomen naar de paardenbak. Een van de  opdrachten was, om samen met het paard, een rondje door de bak te lopen en daarna in het midden van de bak  als groep ( incl. paard) stil te staan. Tijdens het lopen mocht er niet met elkaar gepraat worden. Deze oefening heeft in totaal, denk ik, 10 minuten geduurd en gaf in die korte tijd al een aantal belangrijke inzichten bij en over elkaar. Om er één te delen; vader liep voorop en probeerde het paard mee te nemen naar het midden, zijn kinderen volgden met enige twijfel; resultaat -> paard wilde niet mee. De kinderen herkenden dit ook in het dagelijks leven (lees verleden) want ook daar liep vader altijd “voorop” zonder op zijn kinderen te letten ( in ieder geval, zo hebben de kinderen dat altijd ervaren) terwijl vader juist de kinderen wilde ontzorgen door “voorop” te lopen. Op het moment dat dat naar elkaar werd uitgesproken en ze samen de oefening opnieuw weer inzetten, liep het paard wel heel rustig met ze mee. Deze “samen op” ervaring maakte diepe indruk. En zo gebeurde er in die korte tijd het een en ander, wat resulteerde in hele mooie momenten en inzichten waar ze met elkaar op een hele fijne manier over konden praten. De kracht van het paard zit hem dan met name  in zijn spiegelende gedrag, zijn rustige warme uitstraling zonder ook maar een woord te zeggen ( want dat kan een paard nu eenmaal niet )

Ik wens u een hele fijne zomer!

 

        

             “Waar liefde is , is leven”  Mahatma Ghandi