Weet u nog; Marie en Simone kunnen na 10 jaar fijn te hebben samengewerkt niet meer door één deur. Marie (leidinggevende van Simone) snapt er niets van, dit duurt al 2 maanden en ze is het zat. Ze wil niet meer met Simone samenwerken en meldt dit bij haar leidinggevende Theo. Deze schakelt op zijn beurt een mediator in, want hij wil graag dat de samenwerking weer beter wordt tussen die beiden. De mediator heeft eerst een intake met Marie en Marie vertelt aan de mediator dat Simone jaloers op haar is nu ze een nieuwe vriend heeft en Marie geen tijd meer heeft om na werktijd nog met Simone op stap te gaan ( iets wat ze bijna ieder weekend hebben gedaan in de afgelopen 10 jaar) . Dezelfde middag gaat de mediator ook met Simone praten. Simone is niet bekend met mediation, dus de mediator neemt de tijd om alles goed en duidelijk uit te leggen. Ook hier wordt de nadruk op de geheimhouding gelegd, omdat het heel belangrijk is een veilige setting te creëren voor de intake en straks ook voor de gezamenlijke bijeenkomsten.
En dan begint Simone te praten; twee maanden geleden is ze samen met haar moeder bij de arts geweest en heeft ze te horen gekregen dat haar moeder ernstig ziek is. Genezing is gelukkig wel mogelijk, maar het betekent wel een zware operatie en enkele maanden intensieve revalidatie. Simone was die dag helemaal van slag en wilde dit met Marie bespreken, maar Marie had geen tijd voor haar die dag. En normaal gaan ze ’s avonds nog weleens wat drinken maar ja, daar had Simone geen tijd voor, nu haar moeder zoveel zorg en aandacht nodig had. De operatie volgde al snel en verliep goed, maar haar moeder kwam heel verward uit de narcose. “Dit heeft wel 6 weken geduurd en nu, langzaam, gaat het weer echt beter met haar”. De afgelopen twee maanden heeft Simone wel gewerkt, maar meer op de automatische piloot dan dat ze er met haar gedachten echt bij was. In de pauzes belde ze altijd even met haar moeder en na werktijd ging ze haar bezoeken in het revalidatie centrum. Nu het weer beter gaat, krijgt Simone weer wat rust en wilde weer een praatje maken met Marie. Maar Marie deed zo raar tegen haar, Simone snapte er niets van en werd daar boos om. Simone geeft aan dat ze het de afgelopen tijd erg moeilijk heeft gehad en nu doet Marie ook nog eens zo boos tegen haar, “ze wil niet eens meer met mij samenwerken terwijl ik al die tijd, hoe moeilijk het ook was, heb gewerkt terwijl ik soms nachten niet eens geslapen had, maar bij mijn moeder aan bed heb gezeten”.
De mediator plant een dag later de gezamenlijke bijeenkomst. Simone en Marie gaan zitten maar kunnen het niet opbrengen om elkaar “hallo” te zeggen. De mediator opent het gesprek en legt nogmaals uit hoe mediation werkt met regels rondom vrijwilligheid, inspanningsverplichting en geheimhouding. Daarna komt het gesprek voorzichtig op gang. Al gauw gaan de verwijten over en weer over tafel. Duidelijk is dat beiden zich gekwetst voelen “ik wilde met je praten maar jij had geen tijd, moest zo nodig naar je nieuwe vriend toe ! ” Zie nou wel, je bent gewoon jaloers dat ik een vriend heb en jij niet ! “ Na een half uur van verwijten over en weer, ging de mediator actief vragen stellen, waardoor het van welles, nietes naar uitleg overging. Uitleg waarom Marie die dag geen tijd had, uitleg waarom Simone met Marie wou praten en daar later niet meer aan toe is gekomen. En zo kwamen zij langzaam in een heel ander gesprek terecht. Een gesprek waarin vragen aan elkaar werden gesteld en waarin begrip kwam voor die ander. Aan het einde van het gesprek werden er afspraken gemaakt met elkaar om dit soort situaties in de toekomst te voorkomen. En ook hoe dit gesprek geventileerd zou gaan worden naar de andere teamleden toe en naar Theo. Wat delen we wel en wat niet. Dus toch samen verder …..
Samen komen is een begin. Samen blijven is vooruitgang. Samenwerken een succes