Deze keer geen praktijkmomentje (volgende keer weer) maar een deel van een heel mooi gedicht, wat ik onlangs in een krant tegen kwam. Een gedicht dat heel mooi weergeeft waarom het met mediation vaak lukt om het conflict op te lossen met partijen. Want voor partijen is er eindelijk een luisterend oor, eindelijk mag en kan je vertellen wat je dwars zit en wat je graag wilt, zonder dat er al gelijk gereageerd wordt met verwijten of het geven van advies of het geven van een mening. En dat luisterend oor helpt je op weg naar het zoeken van een oplossing.
Luister
Als ik je vraag naar me te luisteren
En je geeft me goede raad
Doe je niet wat ik je vraag
Als ik je vraag naar me te luisteren en je zegt dat ik me niet moet voelen zoals ik me voel
Neem je mijn gevoelens niet serieus
Als ik je vraag naar me te luisteren
En je denkt van alles te moeten doen om
Mijn probleem op te lossen
Help je me niet
Hoe vreemd dat ook klinkt
Luister
Alles wat ik wil is dat je naar me luistert
Niets zeggen, niets doen, alleen luisteren
Goede raad is niet duur
En ik kan zelf handelen
Als jij iets voor me doet
Wat ik zelf zou hebben kunnen of moeten doen
Draag je bij aan mijn angst en mijn zwakte
Wanneer je accepteert dat ik me voel zoals ik me voel
Hoe vreemd die gevoelens ook lijken
Kan ik ophouden met mijn pogingen je te overtuigen
En kan ik eindelijk proberen te begrijpen
Wat de achtergrond van mijn gevoelens zijn
Dit is een stuk uit het gedicht van Leo Buscaglia.
.” Een debat is een veelal verhit gesprek waarbij twee mensen tegen elkaar praten en naar zichzelf luisteren.(Cees Buddingh)”